Profilen hoggen i stein, den mjuke
djevellua stanga i rette bogar og kurvar, først
sakte, sakte, men
umerkeleg kom farten eit knepp
opp, så endå eit knepp, dei kvite
hanskane som små og samanfalda vengar
på ryggen, farten
jamn og god. Urverket i balanse, runde
etter runde etter runde. Uret
som aldri kunne stansast, dei vakre
rørslene som aldri kunne hemmast, heilt
inn til mål.
–
